In het najaar werd ik via een van mijn ambassadeurs benaderd met de vraag of ik verkiezingsdrukwerk wilde maken voor de campagne van de Partij van de Arbeid. In het Westerkwartier, waren deze verkiezingen vanwege de gemeentelijke herindeling pas in de herfst. Ik kreeg de opdracht en men was zeer tevreden over mijn aanpak en de resultaten. Deze zelfde ambassadeur mocht later de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen leiden, natuurlijk voor dezelfde partij.
Ze heeft een beetje moeten lobbyen, maar ook die klus mocht ik doen!
WOW
Mijn werk dat door de hele provincie Groningen te zien was! Wat voelde ik me vereerd en trots dat ik zo’n opdracht mocht doen. Er waren af en toe hele strakke deadlines en één keer had mijn contactpersoon bij de drukker me niet goed begrepen…. stress!! Maar alle deadlines werden gehaald, gelukkig. Deze opdracht werd een nieuw record nooit eerder bestelde ik drukwerk in zulke grote oplages.
Terwijl ik nog druk met deze ontwerp opdrachten bezig was, kreeg ik een nieuwe aanvraag binnen van de Provincie Groningen. Dit ging om fotografie en het woord Statenwissel werd genoemd. Maar dat woord had geen betekenis voor me, zegt het jou wat? Natuurlijk kreeg ik wel uitleg, maar pas toen ik de opdracht uitvoerde (26-27-28 maart) drong het tot mij door hoe bijzonder deze klus was.
Pas als de verkiezingsuitslag binnen is, weet men hoe de zetels binnen de Provinciale Staten worden verdeeld. In Groningen zijn er 43 zetels te verdelen en mede omdat er ook in deze provincie winst was voor een nieuwe partij (Forum voor Democratie) was de verandering in de Statenzaal groot! Dit had ook gevolgen voor mijn opdracht.
Op dinsdag moest ik portretten maken van de Statenleden, het ging uiteindelijk om 35 personen. Niet alle mensen waren aanwezig en sommige wilden hun ‘oude’ foto blijven gebruiken. De mensen die namens de PVDA een zetel kregen, stonden nu niet op mijn beeldscherm maar letterlijk voor mijn neus. Bijzonder! Tien dagen vóór de klus werd mij gevraagd of ik iedereen tweemaal wilde fotograferen. Dit om het de mensen van de Provincie makkelijker te maken. Op de website staan namelijk alle statenleden twee keer. Één foto met een achtergrond en eentje zonder, hier is de persoon uitgeknipt. (Vrijstaand gemaakt) Nadat ik met verscheidene mensen had overlegd, kwam ik tot een praktische oplossing om de mensen snel met een witte achtergrond te fotograferen. Met zóveel mensen en maar zo weinig tijd, was dit de best mogelijke oplossing.
Ik had niet verwacht dat ik zoveel foto’s binnen de geplande tijd van anderhalf uur kon maken, maar het lukte me. Het was wel hard werken en k-k-k-koud… Thuis begon het werk pas echt! Men wilde de volgende dag de foto’s al hebben om op de website te kunnen zetten. Het betekende dat ik tot middernacht doorwerkte. Zeker met portretten werk ik altijd heel secuur en dat kost tijd. Tegen half één dook ik mijn bed in, moe maar absoluut voldaan. Ik had mezelf overtroffen, vond ik.
De volgende dag was ik weer op het Provinciehuis, er was een statenvergadering met afscheid van vertrekkende Statenleden. Maar er waren ook nog moties ingediend, enkele partijen wilden graag een hertelling van de stemmen. Ik wachtte in spanning af, want wanneer men de moties zou steunen en men opnieuw zou gaan tellen, zou dat ook betekenen dat ik weer naar huis kon gaan… De moties kregen onvoldoende steun, de verkiezingsuitslag werd vastgesteld en ik mocht blijven. Politiek op en top en ik was er gewoon bij! Ik fotografeerde de mensen die afscheid namen. De dag erna, was meer een soort eerste-schooldag-vibe, alleen dan wel met heel veel Pers erbij. Alle Statenleden moesten zoeken en kijken waar hun zetel (nu) was. Ruim twintig mensen werden voor het eerst Statenlid, voor hen was het een zeer speciale dag. De publieke tribune zat vol met dierbaren die hiervan getuige wilde zijn. Het was mijn taak om de installatie van de Statenleden vast te leggen. Omdat het zoveel mensen waren, stapte men niet naar voren, dus was het steeds de vraag of ik de juiste persoon snel genoeg zou opmerken om een foto te kunnen maken. Best spannend, vond ik.
Tot slot werd ik geacht om een groepsfoto te maken, van alle Statenleden samen met de Commissaris van de Koning. Een trap werd neergezet en ik sprak de Statenleden van bovenaf toe om zo snel mogelijk de foto te kunnen maken. Niet wetende dat er op dat moment ook iemand van de NOS achter me stond, ik was te druk bezig. Zo werd de kers op de taart, dat ik met mijn achterwerk op het journaal kwam! Haha..
Alle gekheid op een stokje, het eerste kwartaal van 2019 is superleuk begonnen. Dit zijn niet alleen zakelijk interessante opdrachten, ik vind het oprecht heel boeiend om dit soort klussen te doen. Van nature ben ik een nieuwsgierig mens, ook daarom maakt mij dit gelukkig. Dat is het mooie van het ondernemerschap, je weet gewoon niet wat er op je pad komt…. hoera!
Terug naar alle berichten